24 Ի Տեառնէ ուղղին գնացք առն. եւ մահկանացուն զիա՞րդ խելամուտ լիցի ճանապարհաց իւրոց։
Ոտն իմ կացցէ յուղղութեան, յեկեղեցիս մեծս օրհնեցից զքեզ՝՝։
Ոչ նստայց ես յաթոռս նանրաց, եւ ընդ անօրէնս ես ոչ մտից։
Իմաստութիւն խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս նոցա, անմտութիւն անզգամաց՝ մոլորութեամբ։
Մարդոյ իրս ինչ դնել ի սրտի, եւ ի Տեառնէ է պատասխանի լեզուի։
Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս, զի յԱստուծոյ՝՝ ուղղեսցին գնացք նորա։
Գիտեմ, Տէր, զի ոչ մարդոյ է ճանապարհ իւր. եւ ոչ այր գնասցէ եւ յաջողեսցէ զճանապարհս՝՝ իւր։
Զի նովաւ կեամք եւ շարժիմք եւ եմք, որպէս եւ ոմանք ի ձերոց ճարտարաց ասացին. Թէ նորա եւ ազգ իսկ եմք։