12 Ունկն լսէ եւ ակն տեսանէ, Տեառն գործուած են երկոքեան։
ուր փորձեցին զիս հարքն ձեր, քննեցին զիս եւ տեսին զգործս իմ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ո՞վ ետ բերան մարդոյ, կամ ո՞վ արար զխուլն եւ զհամր, զականին եւ զկոյր, ո՞չ ապաքէն ես Աստուած։
Ի գինդ ոսկի սարդիոն պատուական յեռեալ, բան իմաստուն յունկնդիր լսելիս։
Եւ լուիցեն յաւուր յայնմիկ խուլք զբանս գրոյն այնորիկ. եւ որք ի խաւարին եւ ի միգին իցեն՝ տեսցեն աչք կուրացելոցն։
բանալ զաչս նոցա, դարձուցանել ի խաւարէ ի լոյս, եւ յիշխանութենէ Սատանայի՝ յԱստուած. առնուլ նոցա զթողութիւն մեղաց, եւ վիճակ ընդ սուրբս հաւատովքն որ յիս։
Եթէ ամենայն մարմինն ակն էր. ո՞ւր էր ունկն. եւ եթէ ամենայն լսելիք էին, ո՞ւր էին հոտոտելիք։