17 որոց թողեալ իցէ զուսումն մանկութեան՝՝, եւ մոռացեալ զուխտն աստուածեղէն.
Վասն այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր իւր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի։
Աղբեւր ջրոյ քո եղիցի քեզ առանձինն՝՝, եւ ուրախ լինիջիր ընդ կնոջ մանկութեան քո։
Ոչ իբրեւ զտուն կոչեցեր զիս հայր եւ իշխան կուսութեան քո։
Եւ եկի հասի ի վերայ քո, եւ տեսի զքեզ, զի հասեալ էր ժամանակ քո, եւ ժամանակ խախտողաց քոց՝՝. տարածեցի զթեւս իմ ի վերայ քո, եւ ծածկեցի զխայտառակութիւն քո. եւ երդուայ քեզ երդումն, եւ յուխտ մտի ընդ քեզ, ասէ Ադոնայի Տէր, եւ եղեր ինձ։