1 Որդեակ, եթէ ընկալեալ զպատգամս պատուիրանի իմոյ ծածկեսցես յանձին քում,
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
Ի բազուկս իւրեանց ընկալցին զքեզ, զի մի՛ երբեք հարցես զքարի զոտն քո։
ընդունել զդարձուածս բանից, ի միտ առնուլ զարդարութիւն ճշմարիտ, եւ ուղղել զիրաւունս՝՝.
Պահէ զօրէնս որդի իմաստուն, իսկ որ արածէ զորկորստութիւն՝ անարգէ զհայր իւր։
Որդեակ, զօրէնս իմ մի՛ մոռանար, եւ զբանս իմ պահեսցես ի սրտի քում,
Լուարուք, մանկունք, զխրատ հօր, եւ անսացէք ճանաչել զիմաստութիւն.
Լուր, որդեակ, եւ ընկալ զբանս իմ, եւ բազմասցին ամք կենաց քոց. եւ յաճախեսցին ճանապարհք կենաց քոց։՝՝
Ընկալ զնոսա յանձին եւ ի գլուխ՝՝ քո հանապազ, եւ արկ իբրեւ զմանեակ ի պարանոց քո։
Որդեակ, պահեա զբանս իմ, եւ զպատուիրանս իմ ծածկեա յանձին քում։ Որդեակ, պատուեա զՏէր եւ զօրացիր, եւ բաց ի նմանէ յայլ ումեքէ մի՛ երկնչիր։
Վասն այսորիկ դու զիմաստութիւն քարոզեսցես, զի հանճար ձայնատու լիցի քեզ։
Իմաստութիւն շինեաց իւր տուն, եւ կանգնեաց սիւնս եւթն։
Դարձեալ նման է արքայութիւն երկնից գանձի ծածկելոյ յագարակի, զոր գտեալ մարդոյ՝ թագոյց. եւ ի խնդութենէ անտի երթայ վաճառէ զամենայն ինչ զոր ունի, եւ գնէ զագարակն զայն։
Եւ Մարիամ զամենայն զբանս զայսոսիկ պահէր եւ խելամուտ լինէր ի սրտի իւրում։
Եւ էջ ընդ նոսա եւ գնաց ի Նազարէթ, եւ էր նոցա հնազանդ. եւ մայր նորա պահէր զամենայն զբանսն ի սրտի իւրում։
Եւ զարմանային ամենեքեան ի վերայ մեծամեծացն Աստուծոյ։
Եւ ոչ յայնկոյս ծովու է, թէ ասիցես. Ո՞վ անցանիցէ յայնկոյս ծովու եւ առնուցու մեզ զնա, եւ լսելի արասցէ մեզ եւ արասցուք։
Հաւատարիմ է բանս եւ ամենայն ընդունելութեան արժանի է, զի Քրիստոս Յիսուս եկն յաշխարհ փրկել զմեղաւորս որոց գլուխն ես եմ։