22 Պտուղ առն՝ ողորմածութիւն իւր. լաւ է աղքատ արդար քան զմեծատուն սուտ՝՝։
Եւ ծանեայ, Տէր, եթէ դու ես որ քննես զսիրտս, զարդարութիւն սիրես. եւ մեք պարզ սրտիւք յօժարամիտք եղեաք յայսմ յամենայնի. եւ արդ զժողովուրդս քո որ գտաւ աստ՝ տեսի ուրախութեամբ լի, եղեալ առ քեզ յօժարամիտ։
եւ ասաց Տէր ցԴաւիթ ցհայր իմ. Վասն զի եղեւ ի սրտի քում շինել տուն անուան իմոյ՝ բարւոք արարեր զի եղեւ այդ ի սրտի քում.
Ի մասին իւրում պատմեսցէ զչարութիւնս. աչք իմ ի վերայ որդւոց հալեցան.
իբրեւ զվտակ պակասեալ եւ իբրեւ զալիս անցին զինեւ։
Եկն զկնի քո անձն իմ, եւ զիս ընկալաւ աջ քո։
Լաւ է տգիտի որ գնայ միամտութեամբ իւրով, քան անզգամին որ շաղաւաշուրթն իցէ։
Բազում խորհուրդք են ի սրտի առն, բայց խորհուրդ Աստուծոյ յաւիտեան մնայ։
Երկեւղ Տեառն ի կենդանութիւն առն. իսկ աներկեւղն մոլորեալ ի դրունս՝ բնակեսցէ ի տեղիս ուր ոչ լիցի այցելութիւն յաւիտենից։
Զի եթէ յօժարութիւնն առաջի կայ, ըստ գոյին ընդունելի է՝ եւ ոչ եթէ ըստ չգոյին։
յուսով կենացն յաւիտենից, զոր խոստացաւ անսուտն Աստուած յառաջ քան զժամանակս յաւիտենից,