18 Խրատեա զորդի քո՝ զի այնպէս եղիցի քեզ յոյս բարի. եւ ի թշնամանս մի՛ հպարտանար անձամբ քով. զի եթէ հարկանես զնա գաւազանաւ՝ ոչ մեռանի, բայց զանձն նորա փրկես ի մահուանէ։
Որ խնայէ ի գաւազան՝ ատեայ զորդի իւր, իսկ որ սիրէն՝ խնամով խրատէ։
Այր չարաբար՝ բազումս տուժեսցի, եւ եթէ եւս ժանտանայցէ՝ եւ զանձն եւս դիցէ ի վերայ։
Անմտութիւն բորբոքեալ ի սիրտ երիտասարդի, գաւազան եւ խրատ հեռի է ի նմանէ։
Որպէս քաղաք կործանեալ ի պարսպաց, նոյնպէս եւ այր որ ոչ խորհրդով ինչ գործիցէ՝՝։
Գանք եւ կշտամբանք տան զիմաստութիւն. մանուկ մոլորեալ՝ յամօթ առնէ զծնողս իւր։
Խրատեա զորդի քո եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զարդ անձին քում։
Եւ եթէ իցէ ուրուք որդի խեռ եւ անզգամ, եւ ոչ լսիցէ ձայնի հօր եւ մօր իւրոյ, եւ խրատիցեն զնա եւ ոչ անսայցէ նոցա.