13 Ամօթ հօր՝ որդի անմիտ. ոչ են սուրբ ուխտք ի վարձուց վարձկանաց՝՝։
Զքարինս ողորկեցին ջուրք, եւ ողողեցին ջուրք զդաշտս թանձրութեան՝՝ երկրի. եւ զակնկալութիւն մարդոյ կորուսեր.
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր, որդի անմիտ՝ տրտմութիւն է մօր։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր. որդի անմիտ արհամարհէ զմայր իւր։
Յամենայն ժամանակի բարեկամք եղիցին քո, բայց եղբարք՝ ի վիշտս եղիցին քեզ պիտոյ. զի վասն այնորիկ իսկ ծնանին։
Սիրտ անզգամի ցաւ է կրելեաց իւրոց. ոչ ուրախ լինի հայր ի վերայ որդւոյ անխրատի, որդի իմաստուն՝ ուրախ առնէ զմայր իւր։՝՝
Բարկութիւն հօր որդի անմիտ, եւ ցաւք են ծնանելեաց նորա։
Լաւ է բնակել յանապատի՝ քան ընդ կնոջ անզգամի՝ լեզուանւոյ եւ բարկացողի։
Լաւ է բնակել առ անկեան ի ներքոյ օդոյ, քան ի բռեալս անիրաւութեամբ եւ ի տան խառնակութեան։՝՝
Լաւ է բնակել առ անկեան ի տամալոջ, քան ընդ կնոջ բամբասողի ի տան միում՝՝։
Կաթիլ հանէ զմարդ ի տանէ իւրմէ յաւուր ձմերայնոյ, նոյնպէս եւ կին անզգամ ի տանէ իւրմէ զայր։