7 Բերան անզգամի բեկումն է նմա, եւ շրթունք նորա որոգայթ անձին իւրում։
Պահեա զիս յորոգայթէ որ թաքուցաւ ինձ, ի գայթակղութենէ՝ ոյք գործեն զանօրէնութիւն։
Ո խռովեցուցանէ զմեծութիւն ծովու, եւ զձայն ալեաց նորա ցածուցանէ. խռովեսցին հեթանոսք։՝՝
Իմաստունք ծածկեն զիմաստութիւն, բերան յանդգնելոյ մերձ է ի բեկումն։
Սիրտ իմաստուն ընկալցի զպատուիրանս, եւ ցոփն շրթամբք գայթակղելով կործանեսցի։
Վասն վնասու շրթանց անկանի յորոգայթ մեղաւորն, եւ արդարն զերծանի ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթութիւն գտանէ. որ պատահէ ի դրունս՝ նեղէ զոգիս՝՝։
Որ խնայէ ի բերան իւր՝ պահէ զանձն, իսկ որ յանդուգն է շրթամբք՝ խռովէ զանձն իւր։
Ի բերանոյ անզգամաց՝ գաւազան թշնամանաց. շրթունք իմաստնոց պահեսցեն նոցա։
Աղբեւր կենաց են միտք՝ որոց ունիցին զնա. խրատ անմտաց չար է։
Զվատ կործանէ երկեւղ. անձինք կանացեաց քաղցիցեն։
Անօրէնութիւնք որսան զայր, եւ ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչիւր ոք։
զի որոգայթ բուռն են առն շրթունք իւր, եւ ըմբռնի բանիւ բերանոյ իւրոյ։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։