Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Իբրեւ տեսին ամենայն Իսրայէլ եթէ ոչ լուաւ նոցա արքայ, պատասխանի ետ ժողովուրդն արքայի եւ ասէ. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ ոչ գոյ մեր ժառանգութիւն ընդ որդւոյ Յեսսեայ. պնդեաց ի բնակութիւնս՝՝ քո, Իսրայէլ, եւ արդ դու արածեա զտունն Դաւթի՝՝։ Եւ գնաց Իսրայէլ ի բնակութիւնս իւր։