4 Չարի հնազանդի լեզու անօրինաց, եւ արդար ոչ հայի ի շրթունս սուտս։ Հաւատացելոյն ամենայն աշխարհ ընչիւք լի է, անհաւատին եւ ոչ դանգ մի։՝՝
Քանզի մատնեաց զիս Տէր ի ձեռս անիրաւին, եւ ի մէջ ամպարշտաց ընկէց զիս։
Անմեղն հաւատայ ամենայն բանի, իսկ խորագէտն գայ ի զղջումն՝՝։
Որպէս անձրեւ սաստիկ եւ անշահ, նոյնպէս եւ որ թողուն զօրէնս, եւ գովեն զամպարշտութիւն. իսկ որ սիրեն զօրէնս՝ պատեն զինքեամբք պարիսպ։՝՝
Որք ասէին ցմարգարէսն, թէ՝ Մի՛ պատմէք մեզ. այլ խօսեցարուք ընդ մեզ եւ պատմեցէք մեզ այլ մոլորութիւն.
մարգարէք սուտ մարգարէանան, եւ քահանայք ծափս հարկանեն նոցա՝՝, եւ ժողովուրդ իմ սիրեաց զայն. եւ զի՞նչ գործիցէք առ յապայ։
Նոքա յաշխարհէ են, վասն այնորիկ յաշխարհէ խօսին, եւ աշխարհ լսէ նոցա։