24 Երեսք առն հանճարեղի իմաստունք,՝՝ աչք անմտի զվայրօք յածին։
Իմաստնոյն աչք իւր ի գլուխ իւրում, եւ որ անմիտն է՝ ընդ խաւար գնայ. եւ գիտացի ես թէ պատահար մի պատահելոց է ամենեցուն նոցա։
Ո՞վ գիտէ զիմաստունս՝՝, եւ ո՞վ գիտէ զմեկնութիւն բանից։ Իմաստութիւն առն՝ լուսաւոր առնէ զերեսս իւր, եւ որ ժպիրհն է երեսօք իւրովք՝ ատելի լիցի։
Եթէ ոք սիրէ զաշխարհ, ոչ է ի նմա սէր Հօր, զի ամենայն որ ինչ յաշխարհի է՝ ցանկութիւն է մարմնոյ եւ ցանկութիւն է աչաց եւ ամբարտաւանութիւն աստի կենացս, որ չէ առ ի Հօրէ, այլ յաշխարհէ աստի է։
Լաւ է տեսիլ աչաց քան զգնացեալն ոգւով. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Խնդրեսցես զիմաստութիւն առ ի չարաց, եւ ոչ գտցես. եւ զհանճար առ յիմաստնոց՝ դիւրաւ։
Եթէ ոք կամի զկամս նորա առնել, գիտասցէ վասն վարդապետութեանս, յԱստուծո՞յ իցէ արդեւք եթէ ես ինչ յանձնէ իմմէ խօսիմ։
Եթէ հաստատեսցես զակն քո ի վերայ նորա, ոչ ուրեք երեւի, զի հանդերձեալ է նորա իւր թեւս որպէս զարծուոյ, եւ դառնայ ի տուն նահապետի իւրոյ։՝՝
Սիրտ ուղիղ խնդրէ զիմաստութիւն. եւ բերան անխրատից տեղեկանայ չարեաց։
Բարկութիւն հօր որդի անմիտ, եւ ցաւք են ծնանելեաց նորա։