21 Սիրտ անմտի կարօտ է հանճարոյ.՝՝ այր իմաստուն ուղղորդ գնայ։
եւ ասէ ցմարդ. Ահա աստուածպաշտութիւն է իմաստութիւն, եւ մեկնել ի չարեաց է հանճար։
Մեղաւորն տեսցէ եւ բարկասցի, զատամունս իւր կրճտեսցէ եւ հալեսցի, եւ ցանկութիւն մեղաւորաց կորիցէ։
Ծիծաղելով գործէ անզգամ զչար, իսկ իմաստութիւն առն նիւթէ զհանճար։
Արհամարհէ զընկերս այր պակասամիտ, այր իմաստուն զլռութիւն սիրէ։
Իմաստունն զարհուրեալ՝ խոտորեցաւ ի չարէ. իսկ անզգամն յանձնապաստան խառնակի ընդ անօրինին՝՝։
Իմաստութիւն խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս նոցա, անմտութիւն անզգամաց՝ մոլորութեամբ։
Տունք անօրինաց պարտաւորեսցին ի սրբութենէ. տունք արդարոց՝ ընդունելի են նմա։
Յապաղեն զխորհուրդս՝ որ ոչ պատուեն զխորհրդակիցս։ Ի սիրտս խորհրդականաց հաստատի խորհուրդ.
Աչք քո ուղիղ հայեսցին, եւ արտեւանունք քո արդար ակնարկեսցեն։
Զշաւիղս ուղիղս արասցես ոտից քոց, եւ զճանապարհս քո ուղղեսցես։
Տեսջիք ո՛րպէս ճշմարտիւ գնայցէք. մի՛ իբրեւ անիմաստք,
Ո՞վ իցէ իմաստուն եւ հանճարեղ ի ձեզ, ցուցցէ ի բարւոք գնացից զգործս իւր հեզութեամբ իմաստութեան։