Եւ առաքեաց Յեզաբէլ հրեշտակս առ Եղիա եւ ասէ. Եթէ դու Եղիա իցես, եւ ես Յեզաբէլ.՝՝ օն եւ օն արասցեն ինձ աստուածքն եւ օն եւ օն յաւելցեն, եթէ ոչ վաղիւ ի սոյն ժամու եդից զանձն քո իբրեւ զանձն միոյ ի նոցանէ։
Եւ որք էին բռնացեալ զառաջինն՝ ծանրացուցի նոցա, եւ առի ի նոցանէ զհաց եւ զգինի եւ զայլ ամենայն, արծաթ դիդրաքմայս քառասուն, եւ դարձուցի ի տեարս իւրեանց, եւ ի բաց արարի զնոսա յիշխանութենէ ժողովրդեանն՝՝, եւ ես ոչ եղէ իբրեւ զնոսա վասն երկիւղին Աստուծոյ։
Շաւիղք կենաց խոտորեն ի չարեաց, երկայնութիւն կենաց ճանապարհք արդարութեան։ Որ ընդունի զխրատ՝ ի բարիս եղիցի, եւ որ պահէ զյանդիմանութիւն՝ իմաստնասցի։ Որ զգուշանայ ճանապարհաց Տեառն՝ պահէ զանձն իւր. որ սիրէ զկեանս՝ խնայեսցէ ի բերան իւր։