15 Անմեղն հաւատայ ամենայն բանի, իսկ խորագէտն գայ ի զղջումն՝՝։
Եւ ասէ Դաւիթ ցպատանին որ պատմեաց նմա. Զիա՞րդ գիտես եթէ մեռաւ Սաւուղ եւ Յովնաթան որդի նորա։
Եւ ասէ Բերսաբէէ. Բարւոք է, ես խօսեցայց վասն քո ընդ արքայի։
Եւ առաքեցին առ իս բազում անգամ՝՝, եւ ես զնոյն պատասխանի արարի նոցա։
Յիւրոց ճանապարհաց յագեսցի խստասիրտն, եւ ի խորհրդոց իւրոց ուղղեսցի՝՝ այր բարերար։
Իմաստունն զարհուրեալ՝ խոտորեցաւ ի չարէ. իսկ անզգամն յանձնապաստան խառնակի ընդ անօրինին՝՝։
Իմաստութիւն խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս նոցա, անմտութիւն անզգամաց՝ մոլորութեամբ։
Չարի հնազանդի լեզու անօրինաց, եւ արդար ոչ հայի ի շրթունս սուտս։ Հաւատացելոյն ամենայն աշխարհ ընչիւք լի է, անհաւատին եւ ոչ դանգ մի։՝՝
Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութեամբ խրատէ զանձն, եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
Խորագէտն ի գալ չարեաց ղօղեաց, եւ անզգամք ընդ առաջ երթեալ ի տոյժս անկցին։
Զշաւիղս ուղիղս արասցես ոտից քոց, եւ զճանապարհս քո ուղղեսցես։
Վասն այնորիկ որ իմաստունն է՝ ի ժամանակին յայնմիկ լռեսցէ, զի ժամանակն չար է։
որ էր ընդ փոխանակի բդեշխին Սերգեայ Պաւղոսի, առն իմաստնոյ. նորա աղաչեալ զԲառնաբաս եւ զՍաւղոս խնդրէր լսել զբանն Աստուծոյ։
Զի մի՛ յայսմհետէ իցեմք տղայք խռովեալք եւ տատանեալք յամենայն հողմոց վարդապետութեան խաբէութեամբ մարդկան, խորամանկութեամբ ի խաբէութիւն մոլորութեան.
Վասն այնորիկ մի՛ լինիք անմիտք, այլ իմացարուք զինչ են կամք Տեառն։
Սիրելիք, մի՛ ամենայն հոգւոյ հաւատայք, այլ ընտրեցէք զհոգիսն՝ եթէ յԱստուծո՞յ իցեն. զի բազում սուտ մարգարէք ելեալ են յաշխարհ։