13 Ընդ ուրախութիւնս՝ ոչ խառնի տրտմութիւն, բայց յետոյ ուրախութիւնն ի սուգ գայ։՝՝
բայց յետոյ դառնագոյն եւս գտանի քան զլեղի, եւ սրեալ առաւել քան զսուր երկսայրի։
Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Ասացի ես ի սրտի իմում. Եկ եւ փորձեցից զքեզ յուրախութեան, եւ տեսից ի բարութեան. եւ ահա եւ այս ինքն ունայնութիւն է։
Ծաղուն ասացի՝ Զբօսանս, եւ ուրախութեանն՝ Զի՞ գործես զայդ։
Եւ ասէ ցնա Աբրահամ. Որդեակ, յիշեա զի ընկալար անդէն զբարիս քո ի կեանսն քում, եւ Ղազարոս նոյնպէս զչարչարանս. արդ սա աստ մխիթարի, եւ դու այդր պապակիս։
տառապեցարուք, սգացարուք եւ լացէք. ծաղր ձեր ի սուգ դարձցի, եւ ուրախութիւն ձեր՝ ի տրտմութիւն։