12 Է ճանապարհ որ թուի յաչս մարդկան թէ ուղիղ իցէ, բայց կատարած նոցա երթայ յատակս դժոխոց։
Եւ ասէ Յերոբովամ ի սրտի իւրում. Ահա արդ դառնայցէ թագաւորութիւնս իմ՝՝ ի տունն Դաւթի։
Եւ խորհեցաւ արքայ, եւ չոգաւ արար երկուս երինջս ոսկիս, եւ ասէ ցժողովուրդն. Շատ լիցի ձեզ ելանել յԵրուսաղէմ. ահա աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Ճանապարհք անմտաց՝ ուղիղ թուին առաջի նոցա. ունկնդիր լինի խրատու իմաստունն,
Են ճանապարհք որ թուին մարդոյ թէ ուղիղ իցեն, եւ կատարած նոցա հայի յատակս դժոխոց։՝՝
ծնունդ չար՝՝ առ արդարս ունի զանձն իւր, եւ զելս անձին իւրոյ՝՝ ոչ լուացաւ։
Ջանացարուք մտանել ընդ դուռն նեղ. ասեմ ձեզ զի բազումք խնդրեսցեն մտանել եւ ոչ կարասցեն։
Իսկ արդ զի՞նչ պտուղ ունէիք յայնժամ, որովք այժմդ զամօթի հարեալ էք. զի վախճան նոցա մահ է։
Եթէ համարիցի ոք լինել ինչ, եւ չիցէ, զանձն իւր խաբէ։
Մի՛ ոք զձեզ խաբեսցէ բանիւք սնոտւովք, զի վասն այսորիկ իսկ գայ բարկութիւն Աստուծոյ ի վերայ որդւոցն անհաւանութեան։
Լինիջիք առնելիք բանին, եւ մի՛ լսելիք միայն համարեսջիք յանձինս։