7 Են՝ որ մեծացուցանեն զանձինս՝ եւ ոչ ինչ ունին, եւ են՝ որ խոնարհեցուցանեն զանձինս՝ եւ լի են մեծութեամբ բազմաւ։
Են որ զիւրեանց սերմանեն՝՝ եւ բազմապատիկ առնեն, եւ են՝ որ յանիրաւութենէ ժողովեն՝՝ եւ կարօտանան։
Լաւ է մարդոյ խոնարհութեամբ ծառայել անձին՝՝, քան անձին շուք եդեալ՝ եւ հաց մուրանայցէ։
Մեծութիւն խռկեալ անիրաւութեամբ՝ պակասեսցէ, իսկ որ աստուածպաշտութեամբ ժողովէ՝ բազմասցի։
Փրկանք անձին մարդոյ՝ մեծութիւն իւր, իսկ տնանկն ոչ հանդարտէ պատուհասի։
Ասէ ցնա Աստուած. Անմիտ, յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն ո՞ւմ լինիցի։
Նոյնպէս եւ որ գանձէ անձին, եւ ոչ յԱստուած մեծանայցէ։
Վաճառեցէք զինչս ձեր եւ տուք ողորմութիւն. եւ արարէք ձեզ քսակս առանց հնանալոյ, գանձ անպակաս յերկինս. ուր ոչ գող մերձենայ եւ ոչ ցեց ապականէ։
Արդէն իսկ յագեալ իցէք եւ արդէն մեծացարուք, առանց մեր թագաւորեցէք, եւ երանի թէ թագաւորէիք, զի եւ մեք ընդ ձեզ թագաւորէաք։
Այսուհետեւ ունիմք զգանձս զայս յամանս խեցեղէնս, զի առաւելութիւն զօրութեանն իցէ յԱստուծոյ, եւ ոչ ի մէնջ։
իբրեւ տրտմեալք եւ հանապազ ուրախ եմք. իբրեւ տնանկք եւ զբազումս մեծացուցանեմք. իբրեւ ոչինչ ունիցիմք, եւ զամենայն ինչ ունիմք։
Լուարուք ինձ, եղբարք իմ սիրելիք. ո՞չ ապաքէն Աստուած ընտրեաց զաղքատս աշխարհիս, որ են մեծատունք հաւատովք, եւ ժառանգաւորք արքայութեանն զոր խոստացաւ սիրելեաց իւրոց։
նոցա ազատութիւն խոստանան, եւ ինքեանք ապականութեանն ծառայք են. զի որով իւիք եւ յաղթիցի ոք, նորին եւ ծառայ է։
Տեսի զգործս քո եւ զնեղութիւն եւ զաղքատութիւն, (այլ աղքատութիւն քո մեծութիւն եղիցի՝՝,) եւ զհայհոյութիւնն, որ ասէին զինքեանս Հրեայս գոլ՝ եւ չէին ինչ, այլ՝ ժողով Սատանայի։
Զի ասես. Մեծատուն էի եւ մեծացայ, եւ ոչ իւիք կարօտ եմ. եւ ոչ գիտես եթէ դու ես ողորմելի եւ հէք եւ աղքատ, մերկ եւ կոյր։