3 Որ խնայէ ի բերան իւր՝ պահէ զանձն, իսկ որ յանդուգն է շրթամբք՝ խռովէ զանձն իւր։
Սփռեցից առաջի Տեառն զաղօթս իմ, եւ զնեղութիւնս իմ առաջի նորա պատմեցից։
Ես ի նեղել՝՝ նոցա քուրձ զգենուի, խոնարհ առնէի պահօք զանձն իմ, եւ աղօթք իմ ի ծոց իմ դարձցին։
Ի կատարած. Սաղմոս Դաւթի։
Իմաստունք ծածկեն զիմաստութիւն, բերան յանդգնելոյ մերձ է ի բեկումն։
Ի Շատախօսութենէ ոչ ապրեսցիս ի մեղաց, թէ խնայես ի շրթունս՝ իմաստուն լինիս։
Սիրտ իմաստուն ընկալցի զպատուիրանս, եւ ցոփն շրթամբք գայթակղելով կործանեսցի։
Վասն վնասու շրթանց անկանի յորոգայթ մեղաւորն, եւ արդարն զերծանի ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթութիւն գտանէ. որ պատահէ ի դրունս՝ նեղէ զոգիս՝՝։
Ի կարօտութեան է ամենայն վատ, ձեռք ժրաց ի դարմանս։՝՝
Ի բերանոյ անզգամաց՝ գաւազան թշնամանաց. շրթունք իմաստնոց պահեսցեն նոցա։
Մահ եւ կեանք ի ձեռս լեզուի, եւ որ յաղթէ նմա՝՝ կերիցէ զպտուղ նորա։
Բերան անզգամի բեկումն է նմա, եւ շրթունք նորա որոգայթ անձին իւրում։
Որ յայտնէ զխորհուրդս՝ գնայ նենգութեամբ. եւ ընդ պատրողին շրթամբք իւրովք՝ մի՛ խառնակեսցիս։
Որ պահէ զբերան իւր եւ զլեզու՝ պահէ ի նեղութենէ զանձն իւր։
Եթէ ոք կամիցի կրօնաւոր լինել եւ ոչ սանձահարիցէ զլեզու իւր, այլ զբաղեցուցանիցէ զսիրտն իւր, այնպիսւոյն վայրապար է կրօնաւորութիւնն։
Եւ ասէ ցնա. Եթէ կապելով կապեսցեն զիս եւթն կարովք նորովք, որովք չիցէ գործեալ գործ, տկարացայց եւ եղէց իբրեւ զմի ի մարդկանէ։
պատմեաց նմա զամենայն ինչ ի սրտէ իւրմէ, եւ ասէ ցնա. Ածելի ոչ ելցէ ի գլուխ իմ, զի ուխտաւոր Աստուծոյ եմ ես յորովայնէ մօր իմոյ. ապա թէ գերծուցում, մեկնեսցի յինէն զօրութիւն իմ, եւ տկարացայց եւ եղէց իբրեւ զամենայն մարդիկ։