9 Լաւ է մարդոյ խոնարհութեամբ ծառայել անձին՝՝, քան անձին շուք եդեալ՝ եւ հաց մուրանայցէ։
Արդար ողորմի անասնոյ իւրում, աղիք ամպարշտաց անողորմ են։
Բերան իմաստնոյ գովի ի մարդկանէ՝՝, իսկ խօթասիրտն արհամարհեսցի։
Են՝ որ մեծացուցանեն զանձինս՝ եւ ոչ ինչ ունին, եւ են՝ որ խոնարհեցուցանեն զանձինս՝ եւ լի են մեծութեամբ բազմաւ։
Ժողովուրդս այս շրթամբք պատուէ զիս, եւ սիրտ իւրեանց հեռացեալ մեկուսի է յինէն.
Զի ամենայն որ բարձրացուցանէ զանձն՝ խոնարհեսցի. եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն՝ բարձրասցի։