15 Ճանապարհք անմտաց՝ ուղիղ թուին առաջի նոցա. ունկնդիր լինի խրատու իմաստունն,
որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ զառաջնորդութիւն ստասցի,
Որդի խորագէտ հնազանդ հօր, որդի անհնազանդ՝ ի կորուստ եղիցի։
Անզգամն թշնամանօք գործէ զչարիս՝՝, իսկ որ իրաւախոհքն են յանձինս՝ իմաստունք են։
Է ճանապարհ որ թուի յաչս մարդկան թէ ուղիղ իցէ, բայց կատարած նոցա երթայ յատակս դժոխոց։
Իմաստունն զարհուրեալ՝ խոտորեցաւ ի չարէ. իսկ անզգամն յանձնապաստան խառնակի ընդ անօրինին՝՝։
Ամենայն գործք խոնարհին յայտնի են առաջի Աստուծոյ, եւ հաստատէ զոգիս Տէր։՝՝
Են ճանապարհք որ թուին մարդոյ թէ ուղիղ իցեն, եւ կատարած նոցա հայի յատակս դժոխոց։՝՝
Լուր, որդեակ, խրատու հօր քոյ՝՝, զի իմաստուն եղիցիս ի վախճանի քում։
Ամենայն այր երեւի անձին իւրում արդար, բայց ուղղէ զսիրտս Տէր։
Տեսի՝՝ այր յանձն իւր պանծացեալ թէ իմաստուն իցէ, բայց յոյս գոյր յանզգամին քան ի նմա։
Իմաստնագոյն թուի անձին իւրում վատ, քան զայն որ զմեծութեան աւետիս բերիցէ՝՝։
Իմաստուն թուի անձին իւրում այր մեծատուն, եւ աղքատն հանճարեղ ստգտանէ զնա։
Մի՛ լինիր իմաստուն յաչս անձին քո, այլ երկիր ի Տեառնէ եւ խոտորեա յամենայն չարութենէ։
ծնունդ չար՝՝ առ արդարս ունի զանձն իւր, եւ զելս անձին իւրոյ՝՝ ոչ լուացաւ։
Տուր իմաստնոյն պատճառս, եւ իմաստնագոյն եւս լիցի. տեղեկացո զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։
Լաւ է մանուկ աղքատ եւ իմաստուն՝ քան զթագաւոր ծեր եւ անմիտ, որ ոչ իմացաւ հայել եւս,
Փարիսեցին կայր մեկուսի եւ զայս առանձինն աղօթս մատուցանէր. Աստուած իմ, գոհանամ զքէն, զի ոչ եմ իբրեւ զայլս ի մարդկանէ, զյափշտակողս եւ զանիրաւս եւ զշունս կամ իբրեւ զայս մաքսաւոր։
Եթէ համարիցի ոք լինել ինչ, եւ չիցէ, զանձն իւր խաբէ։