13 Վասն վնասու շրթանց անկանի յորոգայթ մեղաւորն, եւ արդարն զերծանի ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթութիւն գտանէ. որ պատահէ ի դրունս՝ նեղէ զոգիս՝՝։
հրեշտակն որ փրկեաց զիս յամենայն չարեաց, օրհնեսցէ զմանկունս զայսոսիկ, եւ կոչեսցի ի սոսա անուն իմ եւ անուն հարց իմոց, Աբրահամու եւ Իսահակայ, եւ օրհնեսցին ի բազմութիւն յոյժ ի վերայ երկրի։
Եւ պատասխանի ետ Դաւիթ Ռեքաբայ եւ Բաանայ եղբօր նորա՝ որդւոց Ռեմոնայ Բերովթացւոյ՝ եւ ասէ ցնոսա. Կենդանի է Տէր որ փրկեաց զանձն իմ յամենայն նեղութենէ,
Եւ երդուաւ արքայ Սողոմոն ի Տէր եւ ասէ. Օն եւ օն արասցէ ինձ Աստուած եւ օն եւ օն յաւելցէ՝ եթէ ոչ հակառակ անձին իւրոյ խօսեցաւ Ադոնիա զբանդ զայդ։
Մի՛ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ ոյք ատէին զիս ի տարապարտուց. ակնարկի առնէին յիս աչօք իւրեանց։
Ընդ իս զխաղաղութիւն խօսէին, եւ ինքեանք բարկութեամբ զնենգութիւն խորհէին։՝՝
Մի՛ անօրէնք բնակեսցեն առաջի աչաց քոց. ատեցեր զայնոսիկ ոյք գործեն զանօրէնութիւն.
եթէ ոչ դու, Աստուած, որ մերժեցեր զմեզ, եւ ոչ ելեր, Աստուած, ընդ զօրս մեր։
Տուր մեզ օգնութիւն ի նեղութեան, զի ընդունայն է փրկութիւն մարդոյ։
Ո խռովեցուցանէ զմեծութիւն ծովու, եւ զձայն ալեաց նորա ցածուցանէ. խռովեսցին հեթանոսք։՝՝
Սիրտ իմաստուն ընկալցի զպատուիրանս, եւ ցոփն շրթամբք գայթակղելով կործանեսցի։
Արդար՝ յորսողաց փրծանի, եւ փոխանակ նորա մատնի ամպարիշտն։
Լեզու իմաստնոց գիտէ զբարիս՝՝. բերանք անզգամաց պատմեն զչարիս։
Մահ եւ կեանք ի ձեռս լեզուի, եւ որ յաղթէ նմա՝՝ կերիցէ զպտուղ նորա։
Որ պահէ զբերան իւր եւ զլեզու՝ պահէ ի նեղութենէ զանձն իւր։
զի որոգայթ բուռն են առն շրթունք իւր, եւ ըմբռնի բանիւ բերանոյ իւրոյ։
Մի՛ ամպարշտեր կարի, եւ մի՛ լինիր խիստ՝ զի մի՛՝՝ տարաժամ մեռցիս։
Պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն եւ ասէ. Արիւն դորա ի վերայ մեր եւ ի վերայ որդւոց մերոց։
Գիտէ Տէր զաստուածապաշտս փրկել ի փորձութենէ, եւ զանիրաւս պահել ի տանջանս աւուրն դատաստանի։