28 Որ յուսայ ի մեծութիւն կործանեսցի. իսկ որ վերակացու լիցի արդարոց՝ նա ծագեսցէ։
Եւ եղիցի նա որպէս ծառ որ տնկեալ է ի գնացս ջուրց, որ զպտուղ իւր ի ժամու տացէ, եւ տերեւ նորա մի՛ թափեսցի. եւ զամենայն զոր ինչ արասցէ՝ յաջողեսցի նմա։
Պատմեսցեն երկինք զարդարութիւն նորա, զի Աստուած դատաւոր է։ Հանգիստ։
Եւ նոքա ի նանիր խնդրեցին զանձն իմ, մտցեն ի ներքոյ անդնդոց երկրի.
Ստացուածք մեծատանց՝ քաղաք ամուր, բեկումն ամպարշտաց՝ աղքատութիւն։
Եւ ժողովուրդ քո ամենեքին արդար, եւ յաւիտեանս ժառանգեսցեն զերկիր, պահել զնորատունկ գործոց ձեռաց իւրեանց ի փառս՝՝։
Եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր, եւ մի՛ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ. եւ եղիցի ստեղն նորա անտառացեալ շուրջ զնովաւ՝՝. յամէ երաշտութեան մի՛ երկիցէ, եւ մի՛ կասեսցէ ի տալոյ զպտուղ։
Ասէ ցնա Աստուած. Անմիտ, յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն ո՞ւմ լինիցի։
Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի՝ պատուէր տաջիր մի՛ հպարտանալ եւ մի՛ յուսալ ի մեծութիւն սնոտի, այլ յԱստուած որ տայ մեզ զամենայն առատապէս ի վայելել,