Զայր զուարթ եւ զառատ սիրէ Աստուած. որ ողորմի տնանկի՝ ինքն կերակրեսցի, զի յիւրմէ հացէ անտի ետ տնանկի։ Զյաղթութիւն եւ զպատիւ ստանայ որ տայ կաշառ, բայց զոգիս առողացն սպանանէ։
Զի մի է, եւ ոչ կրկին. եւ որդի եւ եղբայր ոչ գոյ նորա. եւ ոչ է վախճան ամենայն վաստակոյ նորա. եւ սակայն ակն նորա ոչ յագի մեծութեամբ. եւ արդ ո՞ւմ ջանամ ես, եւ զլանամ զանձն իմ ի բարութենէ. զի եւ այն ընդունայնութիւն է եւ զբաղումն չար։