8 Սիրտ իմաստուն ընկալցի զպատուիրանս, եւ ցոփն շրթամբք գայթակղելով կործանեսցի։
որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ զառաջնորդութիւն ստասցի,
Որ ակնարկէ ակամբ նենգութեամբ՝ ժողովէ արանց զտրտմութիւն, որ յանդիմանէ համարձակութեամբ՝ առնէ զխաղաղութիւն։՝՝
Իմաստունք ծածկեն զիմաստութիւն, բերան յանդգնելոյ մերձ է ի բեկումն։
Որ սիրէ զխրատ՝ սիրէ զիմաստութիւն, եւ որ ատեայ զյանդիմանութիւն՝ անմիտ է։
Վասն վնասու շրթանց անկանի յորոգայթ մեղաւորն, եւ արդարն զերծանի ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթութիւն գտանէ. որ պատահէ ի դրունս՝ նեղէ զոգիս՝՝։
Որ խնայէ ի բերան իւր՝ պահէ զանձն, իսկ որ յանդուգն է շրթամբք՝ խռովէ զանձն իւր։
Ամենայնի որ հոգայ՝ մի ինչ աւելի է, իմաստութիւն. իսկ անձնդիւրն եւ անհոգն ի կարօտութեան եղիցի։
Իմաստութիւն խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս նոցա, անմտութիւն անզգամաց՝ մոլորութեամբ։
Մի՛ յանդիմաներ զչարս, զի մի՛ ատեսցեն զքեզ. յանդիմանեա զիմաստունն, եւ սիրեսցէ զքեզ, զանմիտն, եւ յաւելցէ ատել զքեզ։՝՝
Տուր իմաստնոյն պատճառս, եւ իմաստնագոյն եւս լիցի. տեղեկացո զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։
Բանք բերանոյ իմաստնոյ՝ շնորհք, եւ շրթունք անմտի ընկղմեն զնա։
Ո՞վ իցէ իմաստուն եւ հանճարեղ ի ձեզ, ցուցցէ ի բարւոք գնացից զգործս իւր հեզութեամբ իմաստութեան։