1 Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր, որդի անմիտ՝ տրտմութիւն է մօր։
Եւ խօսեցաւ Սողոմոն երիս հազարս առակս. եւ էին օրհնութիւնք նորա հինգ հազար՝՝։
Որդի խորագէտ հնազանդ հօր, որդի անհնազանդ՝ ի կորուստ եղիցի։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր. որդի անմիտ արհամարհէ զմայր իւր։
Սիրտ անզգամի ցաւ է կրելեաց իւրոց. ոչ ուրախ լինի հայր ի վերայ որդւոյ անխրատի, որդի իմաստուն՝ ուրախ առնէ զմայր իւր։՝՝
Բարկութիւն հօր որդի անմիտ, եւ ցաւք են ծնանելեաց նորա։
Ամօթ հօր՝ որդի անմիտ. ոչ են սուրբ ուխտք ի վարձուց վարձկանաց՝՝։
Առակք Սողոմոնի անքնինք. զոր գրեցին բարեկամքն Եզեկեայ արքայի Հրէաստանի։
Իմաստուն լեր, որդեակ, զի ուրախ լիցի սիրտ քո, եւ դարձո ի քէն զբանս նախատանաց՝՝։
Գանք եւ կշտամբանք տան զիմաստութիւն. մանուկ մոլորեալ՝ յամօթ առնէ զծնողս իւր։
Խրատեա զորդի քո եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զարդ անձին քում։
Այր որ սիրէ զիմաստութիւն՝ բերկրեսցի հայր նորա, իսկ որ զբոզս արածէ՝ կորուսանէ զմեծութիւն։
Եւ աւելի իմն է զի եղեւ Ժողովօղն իմաստուն. զի ուսուցանէր ժողովրդեանն զգիտութիւն. եւ ունկն քննէ զզարդ առակաց՝՝։
Եւ ո՞վ գիտէ իմաստուն լինիցի թէ անմիտ, եւ կամ իշխելո՞ց իցէ ամենայն վաստակոցն իմոց զոր եսն վաստակեցի, եւ յորս իմաստնացայ ընդ արեգակամբ. սակայն եւ այս ունայնութիւն է։