22 Ցորքան ժամանակս անմեղք իցեն զհետ արդարութեան, մի՛ ամաչեսցեն. իսկ անմիտք ցանկացօղք թշնամանաց՝ ամպարշտեալք ատեցին զիմաստութիւն, եւ դատապարտք եղեն յանդիմանութեանց։
Ո՞վ է իբրեւ զՅոբ՝ որ ըմպէ զարհամարհանս իբրեւ զջուր։
Երանեալ է այր որ ոչ գնաց ի խորհուրդս ամպարշտաց, ի ճանապարհի մեղաւորաց նա ոչ եկաց, եւ յաթոռս ժանտից ոչ նստաւ.
Այսօր եթէ ձայնի նորա լսիցէք, մի՛ խստացուցանէք զսիրտս ձեր որպէս ի Դառնութեանն, յաւուրն փորձութեան յանապատին,
Մտին Մովսէս եւ Ահարոն առաջի փարաւոնի, եւ ասեն ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուածն Եբրայեցւոց. Մինչեւ յե՞րբ ոչ կամիցիս ամաչել յինէն՝՝. արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մինչեւ յե՞րբ ոչ կամիք լսել պատուիրանաց իմոց եւ օրինաց։
եւ ի գլուխս պարսպաց քարոզի, եւ առ դրունս հզօրաց յաճախէ, եւ ի դրունս քաղաքաց համարձակեալ խօսի։
զի ատեցին զիմաստութիւն, եւ զերկեւղ Տեառն ոչ խնդրեցին.
Փոխանակ զի զրկէին զտղայս՝ կոտորեսցին, եւ կշտամբութիւն զամպարիշտս սատակեսցէ։՝՝
զի տացէ անմեղաց զխորագիտութիւն, մանկանց տղայոց զմիտս եւ զհանճար.
Սկիզբն իմաստութեան երկեւղ Տեառն, հանճար բարի ամենեցուն որ առնեն զնա. պաշտօն բարի առ Աստուած՝ սկիզբն զգօնութեան.՝՝ զիմաստութիւն եւ զխրատ ամպարիշտք անգոսնեն։
Խնդրեսցես զիմաստութիւն առ ի չարաց, եւ ոչ գտցես. եւ զհանճար առ յիմաստնոց՝ դիւրաւ։
Ոչ սիրէ անխրատն զյանդիմանիչս իւր, եւ ընդ իմաստունս ոչ խօսեսցի։
Պատրաստին անխրատից տանջանք, նոյնպէս եւ պատիժք անզգամաց։
Ի տուժել անխրատի՝ խորագիտագոյն եւս լինի անմեղն. առ իմաստութեան՝՝ հանճարեղն ընդունի զգիտութիւն։
Խիստն եւ յանդուգն եւ հպարտն՝ ժանտ կոչին, եւ որ պահէ ոխս՝ անօրէն է։
Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութեամբ խրատէ զանձն, եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
Տէր ամբարտաւանից հակառակ կայ. տայ՝՝ շնորհս խոնարհաց։
եւ ասիցես թէ՝ Զիա՜րդ ատեցի զխրատ, եւ ի յանդիմանութեանց խոտորեցաւ սիրտ իմ։
Մինչեւ յե՞րբ յորսայսեալ կաս, ո՛վ վատ, կամ ե՞րբ ի քնոյ զարթիցես։
զոր տեսանիցէ՝՝ յանմիտ մանկանց, զպակասամիտն յերիտասարդաց,
Իմացարուք, անմեղք, զխորագիտութիւն. եւ անխրատք, դիք ի սիրտս ձեր։
շնութիւն եւ վրնջիւն քո, եւ օտարանալն յինէն պոռնկութեամբ քով, ի բագինս եւ յանդս տեսի զգարշելիս քո։ Վա՜յ քեզ, Երուսաղէմ, զի ոչ սրբեսցիս զկնի իմ. մինչեւ ցե՞րբ իցէ քեզ այդ։՝՝
Լուա ի չարեաց զսիրտ քո, Երուսաղէմ, զի ապրեսցիս. մինչեւ ցե՞րբ գտանիցին ի քեզ խորհուրդք ցաւոց քոց՝՝։
Մինչեւ յե՞րբ զժողովուրդդ զայդ զչար կրիցեմ, եւ դոքա տրտնջեն առաջի իմ. զտրտունջ որդւոցն Իսրայելի որ տրտնջեն զձէնջ լուայ։
Եւ սաստեաց ի նա Յիսուս, եւ ել ի նմանէ դեւն, եւ բժշկեցաւ մանուկն ի ժամէն յայնմանէ։
Երուսաղէմ, Երուսաղէմ, որ կոտորէր զմարգարէսն եւ քարկոծ առնէր զառաքեալսն առ նա,՝՝ քանի՜ցս անգամ կամեցայ ժողովել զմանկունս քո, զոր օրինակ ժողովէ հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
Երթայք, ուսարուք, զի՛նչ է. Զողորմութիւն կամիմ եւ ոչ զզոհ. զի ոչ եկի կոչել զարդարս, այլ՝ զմեղաւորս։
Եթէ գիտէիր դու գոնէ յաւուրս յայսմիկ զխաղաղութիւնն քո. բայց այժմ ծածկեցաւ յերեսաց քոց։
Զի ամենայն որ զչար գործէ՝ ատեայ զլոյս, եւ ոչ գայ առ լոյսն, զի մի՛ յանդիմանեսցին գործք նորա։
Բայց զայս նախ գիտասջիք, զի յաւուրս յետինս եկեսցեն արհամարհողք, այպանողք, որ ըստ իւրեանց ցանկութեանցն գնայցեն.
Եւ Հոգի, եւ Փեսայն՝ որ գալոցն եմ. եւ որ լսէ՝ ասելով թէ՝ Եկ, եւ որ ծարաւի իցէ՝ եկեսցէ, եւ որ ոք կամի առնուլ՝՝ զջուրն կենաց ձրի։