Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբեսսա եւ ցամենայն ծառայս իւր. Ահաւանիկ որդի իմ որ ելեալ է յորովայնէ իմմէ՝ խնդրէ զանձն իմ, ո՜րչափ եւս որդին Յեմինայ. թոյլ տուք նմա եւ անիծցէ, զի Տէր ասաց նմա։
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
Եւ եթէ աղաչեսցէ զքեզ եղբայր քո առ ի հօրէ կամ՝՝ առ ի մօրէ քումմէ, կամ ուստր քո, կամ դուստր քո, կամ կին ծոցոյ քո, կամ բարեկամ հանգոյն անձին քո, գաղտ եւ ասիցէ. Երթիցուք պաշտեսցուք զաստուածս օտարս զորս ոչ ճանաչիցես դու եւ հարք քո,