Զի յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու փառաւորեալ է անուն իմ ի մէջ ազգաց, եւ յամենայն տեղիս մատչին խունկք անուան իմոյ եւ պատարագ սուրբ. զի մեծ է անուն իմ ի հեթանոսս, ասէ Տէր ամենակալ։
զընծայս իւր. կոնք մի արծաթի ի հարեւր եւ յերեսուն կշռորդէ, տաշտ մի արծաթի յեւթանասուն սկեղէ ըստ սրբութեան սկեղն, երկոքին լի նաշհով զանգելով ընդ իւղոյ ի զոհ,
Եւ այլ հրեշտակ եկն եւ եկաց առ սեղանն, եւ ունէր խնկանոց ոսկի, եւ տուաւ նմա խունկ բազում, զի մատուսցէ զաղօթս ամենայն սրբոց ի վերայ ոսկեղէն սեղանոյ առաջի աթոռոյն։
