31 Եւ փրկանս ընդ անձին ի սպանողէն որ մահապարտ իցէ՝ մի՛ առնուցուք. այլ մահու մեռանիցի։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Մեղայ Տեառն։ Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Եւ Տէր անցոյց զքեւ զմեղս քո եւ մի՛ մեռցիս։
Եւ ասեն ցնա Գաբաւոնացիքն. Ոչ գոյ մեր արծաթ եւ ոսկի առ Սաւուղայ եւ ի տան նորա, եւ ոչ պիտի մեզ այր սպանանել յԻսրայելէ։ Եւ նա ասէ. Եւ արդ զի՞նչ ասէք զի արարից ձեզ։
Իսկ եթէ մտաբերեսցէ ոք յընկեր իւր սպանանել զնա նենգութեամբ եւ փախիցէ, եւ ի սեղանոյ իմմէ առնուցուս զնա եւ սպանանիցես։
Եւ խնդրեցից ի քէն զվրէժ շնացելոյ եւ արիւնահեղի, եւ եդից զքեզ յարիւն քո,՝՝ եւ եդից զքեզ յարիւն սրտմտութեան եւ նախանձու։
Եւ մարդ որ հարկանիցէ զամենայն անձն մարդոյ եւ մեռանիցի՝ մահու մեռցի եւ նա։
Եւ եթէ բռնաքարաւ որով մեռանիցի ոք՝ հարկանիցէ զնա եւ մեռանիցի, սպանօղ է. մահու մեռցի սպանօղն։
Ամենայն որ հարկանիցէ զանձն, վկայիւք սպանցեն զսպանօղն. եւ մի միայն վկայ մի՛ վկայեսցէ սպանանելոյ զանձն։
Եւ մի՛ առնուցուք փրկանս վասն փախչելոյ ի քաղաքն ապաստանի առ միւսանգամ բնակելոյ յերկրին, մինչեւ մեռանիցի քահանայն մեծ։
Անիծեալ՝ որ հարկանիցէ զընկեր իւր նենգութեամբ. եւ ասասցէ ամենայն ժողովուրդն. Եղիցի։