10 Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Տէր յաւուր յայնմիկ, եւ երդուաւ եւ ասէ.
Ուրախ եղիցին երկինք եւ ցնծասցէ երկիր, զուարճասցի ծով լրիւ իւրով.
Եւ ես համբարձի զձեռս իմ ի վերայ նոցա յանապատին, համօրէն չտանել զնոսա յերկիրն զոր ետու նոցա, երկիր որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր, քաղցր քան զամենայն երկիր՝՝։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մինչեւ յե՞րբ բարկացուցանէ զիս ժողովուրդդ, եւ մինչեւ յե՞րբ ոչ հաւատան ինձ ամենայն նշանօքն զոր արարի ի միջի դոցա։
բայց կենդանի եմ ես, եւ կենդանի է անուն իմ,՝՝ եւ լցցեն փառք Տեառն զամենայն երկիր.
թէ տեսանիցեն զերկիրն զոր երդուայ հարցն նոցա. այլ որդիք նոցա որ են աստ ընդ իս, որ ոչ գիտեն զչար կամ զբարի, ամենայն մանուկ տխմար, նոցա տաց զերկիրն.՝՝ եւ ամենեքին որ բարկացուցին զիս՝ ոչ տեսցեն զնա.
յանապատիս յայսմիկ անկցին ոսկերք ձեր. եւ ամենայն հանդէս ձեր, եւ մտեալքն ի ձէնջ ի համար՝ ի քսանամենից եւ ի վեր՝ որ տրտնջեցին զինէն,