7 Եւ եղեւ Հոգի Աստուծոյ ի վերայ նորա եւ՝՝ ամբարձեալ զառակս իւր ասէ. Ի Միջագետաց կոչեաց զիս Բաղակ արքայ Մովաբացւոց, ի լերանցն արեւելից, եւ ասէ. Եկ նզովեա դու ինձ զՅակոբ, եւ եկ անէծ ինձ զԻսրայէլ։
Եւ յետ նորա Եղէանան որդի հօրեղբօր նորա՝ որդի Սովացւոյն. ի մէջ երից զօրավարացն Դաւթի, յՌեմա ի նախատել նորա՝՝ զայլազգիս, ուր գումարեցան ի պատերազմ եւ խրախուսեաց այր Իսրայելի,
Յաւուր յայնմիկ առից ի վերայ ձեր առակ. ողբասցեն ողբս ձայնիւ, եւ ասասցեն. Թշուառութեամբ թշուառացաք։ Մասն ժողովրդեան իմոյ լարով չափեցաւ, եւ ոչ ոք էր որ արգելոյր զնա դարձուցանել. անդք մեր բաժանեցան՝՝։
Ո՞չ ապաքէն զայս ամենայն առակ զնմանէ առակեսցեն, եւ զնա արկցեն յերգ եւ ասասցեն. Վա՜յ որ յաճախէ անձին իւրում որ ոչ իւր իցէ, մինչեւ ցե՞րբ, ծանրացուցանէ զանուր իւր ծանրութեամբ։
վասն զի ոչ ելին ընդ առաջ ձեր հացիւ եւ ջրով ի ճանապարհի ելանելոյն ձերոյ յԵգիպտոսէ. եւ զի ի վարձու կալան վասն քո զԲաղաամ որդի Բէովրայ ի Միջագետաց անիծանել զքեզ.
Զառեւծ եւ զարջ սատակէր ծառայ քո. եւ եղիցի այլազգին անթլփատ իբրեւ զմի ի նոցանէն. եւ արդ ո՞չ երթայց սատակեցից զնա, եւ բարձից այսօր զնախատինս յԻսրայելէ, զի ո՞ ոք է այն անթլփատ որ՝՝ նախատեաց զբանակս Աստուծոյ կենդանւոյ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցայլազգին. Դու գաս ի վերայ իմ սրով եւ գեղարդեամբ եւ ասպարաւ, եւ ես գամ ի վերայ քո անուամբ Տեառն զօրութեանց ճակատուս Իսրայելի զոր նախատեցեր այսօր։