Եւ ասէ Դաւիթ ցՅովաբ եւ ցամենայն ժողովուրդն որ ընդ նմա. Պատառեցէք զհանդերձս ձեր, եւ զգեցարուք քուրձ, եւ կոծեցարուք առաջի Աբեններայ։ Եւ արքայ Դաւիթ երթայր զհետ դագաղացն։
Եւ եմուտ Եղիակիմ որդի Քեղկեայ հազարապետ եւ Սովմնաս դպրապետ եւ Յովաք որդի Ասափայ որ ի վերայ յիշատակաց՝ առ Եզեկիա, պատառեալ զհանդերձս, եւ պատմեցին նմա զպատգամս Ռափսակայ։
Եւ Ամաղէկ բնակեալ էր յերկրին ընդ հարաւակողմն. եւ Քետացին եւ Խեւացին՝՝ եւ Յեբուսացին եւ Ամովրհացին բնակեալ են առ լերամբքն, եւ Քանանացին առ ծովեզերբն եւ առ Յորդանանաւ։
եւ ասէին. Արք, զի՞նչ գործէք զայդ. մեք ձեզ նմանողք կարեօք մարդիկ եմք, աւետարանել ձեզ յայդպիսի ունայնութեանց դառնալ յԱստուած կենդանի, որ արար զերկինս եւ զերկիր եւ զծով եւ զամենայն որ ի նոսա։
Եւ մատեան որդիքն Յուդայ առ Յեսու ի Գաղգաղա, եւ ասէ ցնա Քաղէբ Յեփոնեայ Կենեզեան. Դու ինքնին գիտես զբանն զոր խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի առնն Աստուծոյ վասն իմ եւ վասն քո ի Կադէսբառնեա։
Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։