27 Եւ ընթացեալ պատանի մի պատմեաց Մովսիսի եւ ասէ ցնա. Եղդադն եւ Մովդադն մարգարէացան ի բանակին։
Եւ մնացին երկու արք ի բանակին, անուն միումն Եղդադ, եւ անուն երկրորդին Մովդադ, եւ հանգեաւ ի վերայ նոցա Հոգին. եւ նոքա էին ի գրելոց անտի եւ ոչ եկին ի խորանն, եւ մարգարէացան ի բանակին։
Պատասխանի տուեալ Յեսուայ որդւոյ Նաւեայ, պաշտօնէին Մովսիսի ընտրելոյ, եւ ասէ. Տէր Մովսէս, արգել զնոսա։
Եւ նա ասէ. Մի՛ արգելուք զնա, զի ոչ ոք է որ առնէ զօրութիւնս յանուն իմ, եւ կարիցէ հայհոյել զիս։
Պատասխանի ետ Յովհաննէս եւ ասէ. Վարդապետ, տեսաք զոմն որ յանուն քո դեւս հանէր, եւ արգելաք զնա, զի ոչ շրջի ընդ մեզ։