14 Յիշեսցէ Աստուած ըստ նենգութեանն Տուբիայ եւ Սանաբաղտայ՝ ոյք խորհեցան ի վերայ իմ չար, եւ ստիպէին սուտ մարգարէանալ, զի զարհուրեցուսցեն եւ երկեցուսցեն զիս՝՝։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ մարգարէիցն, որ մարգարէանան յանուն իմ, եւ ես ոչ առաքեցի զնոսա եւ ոչ պատուիրեցի նոցա՝՝, որ ասեն թէ՝ Սուր եւ սով ոչ եղիցի յերկրիս յայսմիկ. յախտ ծիւրական մահու, եւ՝՝ ի սուր եւ ի սով սպառեսցին մարգարէքն այնոքիկ.
Եւ եղեւ յամին յայնմիկ ի սկզբան թագաւորութեանն Սեդեկեայ արքայի Յուդայ, յամին չորրորդի՝ յամսեանն հինգերորդի, ասէ ցիս Անանիա որդի Ազովրայ սուտ մարգարէ ի Գաբաւոնէ, ի տան Տեառն առաջի քահանայիցն եւ ամենայն ժողովրդեանն.
Եթէ ոք տեսցէ զեղբայր իւր մեղուցեալ մեղս որ ոչ առ ի մահ, խնդրեսցէ եւ տացէ նմա կեանս մեղուցելոյն ոչ առ ի մահ. են մեղք որ մահուչափ են, ոչ վասն այնորիկ ասեմ եթէ խնդրեսցես։
Եւ ըմբռնեցաւ գազանն եւ որ ընդ նմա սուտ մարգարէն որ առնէր զնշանսն առաջի նորա, եւ զորս մոլորեցոյց եւ ետ առնուլ՝՝ զդրոշմ գազանին, եւ զերկրպագուս պատկերի նորա. եւ կենդանւոյն արկին զնոսա՝՝ ի լիճ հրոյ այրեցելոյ ծծմբով։