Եւ մտին եւ աղաղակեցին առ դրան քաղաքին, եւ պատմեցին նոցա եւ ասեն. Մտաք ի բանակն Ասորւոց, եւ ոչ գոյր անդ այր եւ ոչ ձայն մարդոյ, բայց միայն ձիք կապեալք եւ էշք կապեալք, եւ վրանք նոցա նոյնպէս կան։
Քանզի կացոյց զնոսա ի ձեռն որդւոցն Ահարոնի պաշտել ի տանն Տեառն, ի սրահսն եւ ի սենեակսն եւ ի սրբութիւնսն, եւ ի վերայ ամենայն սրբութեանցն, եւ ի պաշտամունսն տանն Աստուծոյ,
Եւ ինքն Սաղոմովթ եւ եղբարք իւր ի վերայ ամենայն գանձուն սրբոյն սրբոց, զոր նուիրեաց Դաւիթ եւ իշխանք տոհմիցն՝ հարիւրապետք եւ հազարապետք եւ իշխանք զօրութեանցն,
եւ մի՛ ոք մտցէ ի տունն Տեառն, բայց միայն քահանայքն եւ Ղեւտացիքն՝՝ եւ պաշտօնեայքն ի Ղեւտացւոց՝ նոքա մտցեն, վասն զի սուրբք են. եւ ամենայն ժողովուրդն պահեսցէ զպահպանութիւնս Տեառն։