7 Եւ եղիցի ամենայն որ տեսանիցէ զքեզ՝ իջանիցէ եւ ասիցէ. Եղո՜ւկ դու,՝՝ Նինուէ, ո՞վ իցէ որ հեծիցէ վասն քո. ուստի՞ խնդրեսցուք քեզ մխիթարութիւն։
Երկու ինչ հակառակ կան՝՝ քեզ. եւ ո՞վ է որ տրտմակից լինիցի քեզ. կործանումն եւ բեկումն, սով եւ սուր. եւ ո՞ է որ մխիթարիցէ՝՝ զքեզ։
Ո՞ խնայեսցէ ի քեզ, Երուսաղէմ, կամ ո՞ տրտմեսցի ի վերայ քո, կամ ո՞ դարձցի հարցանել զխաղաղութենէ քումմէ։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց՝ Աստուած Իսրայելի. Ահաւասիկ ես խնդրեցից վրէժ յարքայէն Բաբելացւոց եւ յերկրէ նորա, որպէս խնդրեցի վրէժ յարքայէն Ասորեստանեայց։
Բժշկեցաք զԲաբելոն, եւ նա ոչ բժշկեցաւ. թողցուք զնա եւ գնասցուք իւրաքանչիւր յերկիր իւր. զի մերձեցան մինչեւ յերկինս դատաստանք նորա, ամբարձան մինչեւ ցաստեղս։
Զի՞նչ վկայութիւն վկայեցից քեզ, կամ զի՞նչ նմանութիւն նմանեցուցից զքեզ, դուստր Երուսաղեմի. ո՞վ մխիթարեսցէ՝՝ զքեզ, օրիորդ դուստր Սիոնի. զի ծանրացաւ բաժակ բեկման՝՝ քո. իսկ ո՞վ իցէ որ բժշկեսցէ զքեզ։
Առած Նինուէի։ Գիրք տեսլեան Նաւումայ Եղկեսացւոյ։
եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ հիւսիսոյ, եւ սատակեցից զԱսորեստանեայն, եւ եդից՝՝ զՆինուէ յապականութիւն, անջրդի իբրեւ զանապատ.
Եւ ամենայն Իսրայէլ որ շուրջ զնոքօք էր՝ փախեան ի ձայնէ նոցա. զի համարէին թէ գուցէ կլանիցէ եւ զնոսա երկիրն։
Ի հեռաստանէ կայցեն վասն երկիւղի տանջանաց դորա եւ ասասցեն. Վա՜յ քաղաքիդ մեծի Բաբելոնի, քաղաք հզօր, զի ի միում ժամու եկին հասին դատաստանք քո։