Եւ եղիցին մնացեալքն իբրեւ զայծեամն փախուցեալ, եւ իբրեւ զոչխար մոլորեալ. եւ ոչ ոք իցէ որ ժողովիցէ. զի մարդն անդրէն ի ժողովուրդ իւր դարձցի, եւ այր իւրաքանչիւր յերկիր իւր հալածեսցի։
Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
Իսկ այդ զի՞նչ է. դոքա աւադիկ զարհուրեալ իմն են, եւ յետս ընդդէմ շարժին. զի զօրաւորք նոցա հարան. ի փախուստ կացին. եւ ոչ դարձցին ի դոցանէ պատեալքն շուրջանակի՝՝, ասէ Տէր։
Ի ձայնէ ասպատակի նորա, ի զինուց ոտից՝՝ նորա եւ ի շաչելոյ կառաց նորա եւ ի շառաչելոյ անուոցն նորա, ոչ դարձցին հարք առ որդիս իւրեանց ի լքմանէ ձեռաց իւրեանց,
Սատակեցէք զզաւակ ի Բաբելոնէ, եւ առնուցու մանգաղ ի ժամանակի հնձոց. յերեսաց Յունական սրոյն իւրաքանչիւր ի ժողովուրդ իւր դարձցին, եւ իւրաքանչիւր յերկիր իւր փախիցեն։
Եւ եկն մի ոմն յեւթն հրեշտակացն որք ունէին զեւթն սկաւառակսն, խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ այսր, եւ ցուցից քեզ զդատաստանս մեծ պոռնկին որ նստի ի վերայ ջուրց բազմաց.