Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս՝՝ որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն։
Եւ խռովեսցին յերեսաց իմոց ձկունք ծովու եւ թռչունք երկնից եւ գազանք դաշտաց, եւ ամենայն սողունք երկրի, եւ ամենայն մարդիկ որ ի վերայ երեսաց երկրի. լերինք պատառեսցին, եւ ձորք տապալեսցին, եւ ամենայն պարիսպք երկրին կործանեսցին։
որ առնէ զամենայն եւ նորոգէ՝՝, եւ դարձուցանէ յայգ զստուերս մահու, եւ զտիւ ի գիշեր մթացուցանէ. որ կոչէ զջուրս ծովու եւ հեղու ի վերայ երեսաց երկրի. Տէր ամենակալ անուն է նորա.
եւ կացին ջուրքն որ իջանէին ի վերուստ՝ միաձոյլք, անջրպետեալք, հեռացեալք յոյժ յոյժ. յԱդամիտէս քաղաքէ որ է մասն Կարիաթարիմայ՝՝. եւ որ իջանէինն՝ իջին ի ծովն Արաբացւոց, ի ծովն Աղի, մինչեւ ի սպառ նուազելոյ. եւ ժողովուրդն կայր յանդիման Երիքովի։