26 Եւ Յիսուս կալաւ զձեռանէ նորա, յարոյց զնա, եւ կանգնեցաւ։
Եւ յորմէ հետէ մտի առ փարաւոն խօսել յանուն քո չարչարեաց զժողովուրդն, եւ փրկելով, ոչ փրկեցեր զժողովուրդ քո։
Եւ ահա կին մի Քանանացի ի սահմանաց անտի նոցա ելեալ՝ աղաղակէր եւ ասէր. Ողորմեաց ինձ, Տէր, որդի Դաւթի, դուստր իմ չարաչար այսահարի։
Եւ զարկոյց զնա այսն պիղծ, եւ աղաղակեաց ի ձայն մեծ եւ ել ի նմանէ։
Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. Ո՛վ ազգ անհաւատ, մինչեւ յե՞րբ իցեմ ընդ ձեզ, մինչեւ ցե՞րբ անսայցեմ ձեզ. ածէք զնա առ իս։
Եհարց ցհայր նորա եւ ասէ. Քանի՞ ժամանակք են յորմէ հետէ այդ եղեւ դմա։ Եւ նա ասէ. Ի մանկութենէ։
Եւ աղաղակեաց եւ յոյժ լլկեաց զնա եւ ել. եւ եղեւ պատանեակն իբրեւ զմեռեալ, մինչեւ բազմաց իսկ ասել թէ՝ Մեռաւ։
Եւ իբրեւ եմուտ նա ի տուն, աշակերտքն առանձինն հարցին ցնա. Մեք ընդէ՞ր ոչ կարացաք հանել զնա։
Վասն այսորիկ ուրախ լիցին երկինք՝՝ եւ ամենայն որ բնակեալ են ի նմա. վա՜յ երկրի եւ ծովու զի անկաւ Բանսարկուն առ ձեզ, որ ունի զցասումն բազում, եւ կացցէ առ սակաւ մի ժամանակս՝՝։