15 Եւ եհարց ցնոսա թէ՝ Զի՞նչ վիճէիք ընդ նոսա։
Եւ ետես Ահարոն եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի զՄովսէս, եւ էր փառաւորեալ տեսիլ գունոյ՝՝ երեսաց նորա, եւ երկեան մերձենալ ի նա։
Եւ առնու ընդ իւր զՊետրոս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս, եւ սկսաւ տխրել եւ հոգալ։
Եւ մտեալ ի ներքս ի գերեզմանն՝ տեսին երիտասարդ մի զի նստէր ընդ աջմէ կողմանէ՝ զգեցեալ պատմուճան սպիտակ, եւ զարհուրեցան։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Մի՛ երկնչիք. զՅիսուս խնդրէք զՆազովրեցի զխաչելեալն, յարեաւ, չէ աստ. ահաւադիկ տեղին ուր եդին զնա։
Պատասխանի ետ մի ոմն ի ժողովրդենէնն եւ ասէ. Վարդապետ, ածի զորդի իմ առ քեզ, զոր ունի այս համր.
Եւ աղաղակեաց եւ յոյժ լլկեաց զնա եւ ել. եւ եղեւ պատանեակն իբրեւ զմեռեալ, մինչեւ բազմաց իսկ ասել թէ՝ Մեռաւ։