Եւ ասէ Դաւիթ. Զի՞ կայ իմ եւ ձեր, որդիք Շարուհեայ, զի լինիք դուք ինձ այսօր ի դաւաճանութիւն. մի՛ ոք մեռցի՝՝ այսօր այր յԻսրայելէ. միթէ ո՞չ գիտիցեմ ես, զի այսօր թագաւորեմ ես ի վերայ Իսրայելի։
Եւ նորա հայեցեալ ընդ նա՝ ասէ՝՝. Իբրեւ զմի ի կանանց անզգամաց խօսեցար. եթէ զբարիսն ընկալաք ի ձեռանէ Տեառն՝՝, չարեացս ո՞չ համբերիցեմք։ Եւ յայսմ ամենայնի որ ինչ անցք անցին ընդ նա՝՝, ոչ մեղաւ Յոբ շրթամբք իւրովք առաջի Տեառն, եւ ոչ ետ անզգամութիւն Աստուծոյ՝՝։