32 Եւ համարձակ զբանն խօսեցաւ. եւ առեալ զնա մեկուսի Պետրոսի՝ սկսաւ սաստել նմա։
Եւ առեալ զնա մեկուսի Պետրոսի՝ սկսաւ կագել ընդ նմա եւ ասել. Քաւ լիցի քեզ, Տէր, մի՛ եղիցի քեզ այդ։
Եւ ինքն ննջէր ի խելս նաւին ի վերայ բարձի. զարթուցանէին զնա եւ ասէին. Վարդապետ, ոչի՞նչ է քեզ փոյթ, զի կորնչիմք աւասիկ։
Եւ Մարթա զբաղեալ էր ի բազում սպասու, եկն եկաց առ նմա եւ ասէ. Տէր, ոչի՞նչ է փոյթ քեզ, զի քոյրդ իմ միայն եթող զիս ի սպասու. արդ ասա դմա զի օգնեսցէ ինձ։
Շուրջ եղեն զնովաւ Հրեայքն եւ ասեն. Մինչեւ յե՞րբ թափես զոգիս մեր. եթէ դու ես Քրիստոսն, ասա մեզ համարձակ։
Յայնժամ ասէ ցնոսա Յիսուս յայտնապէս. Ղազարոս մեռաւ.
Զայս առակօք խօսեցայ ընդ ձեզ. եկեսցէ ժամանակ յորժամ ոչ եւս առակօք խօսեցայց ընդ ձեզ, այլ յայտնապէս զՀօրէ պատմեցից ձեզ։
Ասեն ցնա աշակերտքն. Ահա արդ յայտնութեամբ խօսիս, եւ առակ եւ ոչ մի ինչ ասես։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս. Ես յայտնապէս խօսեցայ աշխարհի. ես յամենայն ժամ ուսուցի ի ժողովրդեանն, եւ ի տաճարի անդ ուր ամենայն Հրեայք ժողովեալ էին, եւ ի ծածուկ ինչ ոչ խօսեցայ։