37 եւ եւս քան զեւս զարմանային եւ ասէին. Զամենայն ինչ բարւոք գործեաց սա, զի խլից լսել տայ եւ համերց խօսել։
Եւ ետես Աստուած զամենայն զոր արար, եւ ահա բարի են յոյժ. եւ եղեւ երեկոյ, եւ եղեւ վաղորդայն, օր վեցերորդ։
Արդարք գոհասցին զանուանէ քումմէ. բնակեսցեն ուղիղք առաջի երեսաց քոց։
Եւ լուիցեն յաւուր յայնմիկ խուլք զբանս գրոյն այնորիկ. եւ որք ի խաւարին եւ ի միգին իցեն՝ տեսցեն աչք կուրացելոցն։
Եւ յելանելն նոցա արտաքս, ահա մատուցին առ նա այր մի համր դիւահար։
Եւ զարմացան ամենեքին, մինչեւ հծծել ընդ միմեանս եւ ասել. Զի՞նչ է այս նոր վարդապետութիւնս, զի իշխանութեամբ եւ այսոց պղծոց սաստէ, եւ հնազանդին սմա։
Եւ յարեաւ, եւ վաղվաղակի առեալ զմահիճսն, ել առաջի ամենեցուն, մինչեւ զարմանալ ամենեցուն, եւ փառաւոր առնել զԱստուած եւ ասել թէ՝ Այսպիսի ինչ երբեք ոչ տեսաք։
Եւ վաղվաղակի յարեաւ աղջիկն եւ գնայր, քանզի էր ամաց իբրեւ երկոտասանից. եւ զարմացան մեծաւ զարմանալեօք։
Եւ ել ի նաւն առ նոսա, եւ դադարեաց հողմն. եւ առաւել եւս յիմարեալ էին ի միտս իւրեանց եւ զարմանային յոյժ։
Եւ պատուիրեաց նոցա զի մի՛ ումեք ասիցեն. եւ որչափ նա պատուիրէր նոցա, նոքա եւս առաւել քարոզէին.
Յաւուրսն յայնոսիկ դարձեալ ժողովուրդ բազում էր, եւ ինչ ոչ ունէին ուտել. կոչեաց զաշակերտսն իւր եւ ասէ ցնոսա.
Եւ մեք յիրաւի, զի արժանի որոց գործեցաքն՝ առնումք զհատուցումն. եւ սա ապիրատ ինչ ոչ գործեաց։
Եւ կոչէին զԲառնաբաս Դիոս, եւ զՊաւղոս՝ Հերմէս, քանզի նա էր առաջնորդ բանին։