29 Եւ ասէ ցնա. Վասն այդր բանի երթ, ել դեւն ի դստերէ քումմէ։
զի զայս ամենայն ձեռն իմ արար, եւ իմ է՝՝ ամենայն, ասէ Տէր. եւ ես յո՞ հայեցայց, եթէ ոչ ի հեզս եւ ի խոնարհս, եւ որ դողայ ի բանից իմոց։
Երանի աղքատաց հոգւով, զի նոցա է արքայութիւն երկնից։
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Տէր, եւ շունք ի փշրանաց սեղանոյ մանկանցն կերակրին։
Գնաց ի տուն իւր եւ եգիտ ելեալ զդեւն, եւ զդուստրն զի անկեալ դնէր ի մահիճս։
Եւ որ առնէ զմեղս՝ ի Սատանայէ է, զի ի սկզբանէ Սատանայ մեղանչէ. վասն այսորիկ յայտնեցաւ Որդին Աստուծոյ, զի լուծցէ զգործս Սատանայի։