17 Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յամբոխէ անտի, հարցանէին զնա աշակերտքն վասն առակին։
Եւ մատուցեալ աշակերտքն ասեն ցնա. Ընդէ՞ր առակօք խօսիս ընդ նոսա։
Յայնժամ թողեալ Յիսուսի զժողովուրդսն՝ եկն ի տուն. մատեան առ նա աշակերտքն նորա եւ ասեն. Մեկնեա մեզ զառակ որոմանցն ագարակի։
Պատասխանի ետ նմա Պետրոս եւ ասէ. Մեկնեա մեզ զառակս զայս։
Եւ մտեալ դարձեալ ի Կափառնայում, յետ աւուրց,
Գան ի տուն, եւ գայ միւսանգամ ընդ նոսա ժողովուրդն. մինչ զի եւ հաց եւս ոչ ժամանել ուտել նոցա։
Եւ իբրեւ եղեւ առանձինն, հարցին ցնա որ զնովաւն էին աշակերտօքն հանդերձ զառակսն։
եւ առանց առակի ոչինչ խօսէր ընդ նոսա, բայց առանձինն աշակերտացն իւրոց մեկնէր զամենայն։
Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
Եւ ասէ ցնոսա. Ա՞յդպէս եւ դուք անմիտք էք. ո՞չ իմանայք եթէ ամենայն որ արտաքուստ ի ներքս մտանէ ի մարդ՝ ոչ կարէ զնա պղծել.
Եւ ասէ ցնոսա. Այդ ազգ ոչ իւիք ելանէ, եթէ ոչ պահօք եւ աղօթիւք։