52 Քանզի եւ ի վերայ հացին ոչ իմացան, զի էր սիրտ նոցա թմբրեալ։
Զմէ՞ մոլորեցուցեր զմեզ, Տէր, ի ճանապարհաց քոց. խստացուցեր զսիրտս մեր չերկնչել ի քէն. դարձ վասն ծառայից քոց. դարձ վասն ազգաց ժառանգութեան քո։
Յետոյ մինչդեռ բազմեալ էին մետասանքն, երեւեցաւ նոցա եւ թշնամանեաց զանհաւատութիւն նոցա եւ զխստասրտութիւն. զի որ երեւեցաւ նոցա յարուցեալ ի մեռելոց, եւ նոքա ոչ հաւատացին՝՝։
Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
Եւ ասէ ցնոսա. Ա՞յդպէս եւ դուք անմիտք էք. ո՞չ իմանայք եթէ ամենայն որ արտաքուստ ի ներքս մտանէ ի մարդ՝ ոչ կարէ զնա պղծել.
Եւ նա ասէ ցնոսա. Ո՞վ անմիտք եւ հեղգասիրտք ի հաւատալ ամենայնի զոր խօսեցան մարգարէքն.
թէ՝ Կուրացոյց զաչս նոցա եւ ափշեցոյց զսիրտս նոցա, զի մի՛ տեսցեն աչօք եւ իմասցին սրտիւք եւ դարձցին, եւ բժշկեցից զնոսա։
Իսկ արդ զոր խնդրէրն Իսրայէլ, այնմ ոչ եհաս. բայց ընտրութիւնն եհաս, եւ այլքն կուրացան,