36 արձակեա զժողովուրդսդ, զի երթեալ շուրջ յագարակս եւ ի գեղս գնեսցեն իւրեանց զինչ ուտիցեն՝՝, զի աստ ուտել ինչ ոչ ունին։
Եւ նա ոչ ետ նմա պատասխանի. եւ մատուցեալ աշակերտքն նորա՝ աղաչէին զնա եւ ասէին. Արձակեա զնա զի աղաղակէ զհետ մեր։
Եւ առեալ զնա մեկուսի Պետրոսի՝ սկսաւ կագել ընդ նմա եւ ասել. Քաւ լիցի քեզ, Տէր, մի՛ եղիցի քեզ այդ։
Եւ իբրեւ լուան որ իւրքն էին՝ ելին ունել զնա, զի համարէին թէ մոլեգնեալ իցէ։
Եւ ասեն ցնա աշակերտքն. Տեսանես զի ամբոխդ նեղէ զքեզ, եւ ասես թէ՝ Ո՞վ մերձեցաւ ի հանդերձս իմ։
Եւ իբրեւ բազում ժամ եղեւ, մատուցեալ աշակերտքն ասէին. Տեղիս անապատ է. մինչդեռ աւուր կայ,
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ ցնոսա. Դուք տուք դոցա ուտել։ Ասեն ցնա. Երթիցուք գնեսցո՞ւք երկերիւր դահեկանի հաց, եւ տացուք դոցա ուտել։