33 Եւ կինն զարհուրեալ եւ դողացեալ վասն որոյ գաղտն արար՝՝, քանզի գիտէր զի՛նչ եղեւ նմա, եկն անկաւ առաջի նորա, եւ ասաց զամենայն իրսն ստուգութեամբ։
Ի քեզ, Տէր, յուսացայ, մի՛ ամաչեցից յաւիտեան. յարդարութեան քում փրկեա եւ ապրեցո զիս։
Եւ շուրջ հայէր տեսանել թէ ո՛ զայն արար։
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. Դուստր, հաւատք քո կեցուցին զքեզ, երթ ի խաղաղութիւն եւ եղիջիր ողջ ի տանջանաց քոց։
Եւ խռովեցաւ Զաքարիա, իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։
Եւ նա ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս թէ որպիսի՛ ինչ իցէ ողջոյնս այս։
Իբրեւ ետես կինն եթէ ոչ ծածկեցաւ ի նմանէ, եկն դողալով եւ անկաւ առաջի նորա, թէ վասն որոյ իրաց մերձեցաւ ի նա՝ պատմեաց առաջի ամենայն ժողովրդեանն, եւ թէ որպէս բժշկեցաւ առժամայն։