40 Եւ ասէ ցնոսա. Ընդէ՞ր այդպէս վատասիրտք էք, չե՞ւ եւս ունիք հաւատս։ Եւ երկեան երկեւղ մեծ եւ ասէին ցմիեանս. Ո՞ ոք արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմ եւ ծով հնազանդին սմա։
Զեղէգն ջախջախեալ մի՛ բեկցէ, եւ զպատրոյկն առկայծեալ մի՛ շիջուսցէ, այլ հանցէ ի ճշմարտութիւն զիրաւունս։
Եւ եթէ անցանիցես ընդ ջուրս՝ ընդ քեզ եմ, եւ գետք զքեզ մի՛ ողողեսցեն. եւ եթէ անցանիցես ընդ հուր՝ մի՛ այրեսցիս, եւ բոց նորա զքեզ մի՛ կիզցէ։
Եւ վաղվաղակի Յիսուս ձգեաց զձեռն իւր, կալաւ զնա եւ ասէ. Թերահաւատ, ընդէ՞ր երկմտեցեր։
Գիտաց Յիսուս եւ ասէ. Զի՞ խորհիք ի միտս ձեր, թերահաւատք, եթէ հաց ոչ ունիք։
իսկ եթէ զխոտն ի վայրի որ այսօր է եւ վաղիւ ի հնոց արկանի, Աստուած այնպէս զգեցուցանէ, ո՞րչափ եւս առաւել զձեզ, թերահաւատք։
Եւ ասէ ցնոսա. Ընդէ՞ր վատասիրտք էք, սակաւահաւատք։ Յայնժամ յարուցեալ սաստեաց հողմոցն եւ ծովուն, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ։
Ասէ ցնոսա. Ո՞ւր են հաւատք ձեր։ Եւ զահի հարեալ զարմացան եւ ասէին ցմիմեանս. Ո՞վ արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմոց եւ ջրոց հրաման տայ, եւ հնազանդին սմա։