Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
եւ կախեցից զնա զբարձրացեալ լեռնէն Իսրայելի. տնկեցից՝՝ եւ ոստս արձակեսցէ եւ պտուղ բերցէ, եւ եղիցի ի մայր մեծ. եւ հանգիցեն ընդ նովաւ ամենայն գազանք եւ ամենայն հաւք, թռչունք՝՝ ընդ հովանեաւ նորա դադարեսցին. եւ բարունակք նորա ի նմին հաստատեսցին։՝՝